‘Holistisch Gedachtenwolkje’ aflevering 7:
Ik merk het altijd als eerste aan mijn houding. Als ik niet lekker in mijn vel zit. Mijn schouders komen een stukje naar voren, ik sta en zit niet uitgelijnd naar boven. Het voelt alsof het moeite kost om rechtop te blijven zitten.
Vroeger zei mijn moeder altijd: ‘Je loopt erbij als een garnaal.’ (ik denk dat dit een vertaling is van Indonesisch denkbeeld). En dat klopte ook. Ik weet nog dat het moeite kostte om recht op te lopen. Dan moest ik daar mijn best voor doen en er was al zoveel waar ik mijn best voor moest doen. Ik wílde eigenlijk helemaal niet rechtop lopen.
Ik weet ook nog dat ik, wat later toen ik begon met mediteren, me niet in kon denken hoe mensen rechtop zitten fijn konden vinden. Het deed me overal pijn, ik moest mijn spieren gebruiken en er kwam een knoop in mijn maag.
Op een of andere manier is dit veranderd. Ik wijdt dit aan een stuk zelfonderzoek en persoonlijke ontwikkeling. Nu zit het niet meer lekker als ik helemaal ineen zak, en weet ik dat ik mijn spieren daardoor juist belast. Nu merk ik het dus aan mijn houding als ik niet zo lekker in mijn vel zit.
Ik denk dat dit komt omdat ik aan het leren ben over jezelf mogen laten zien, van jezelf houden, je eigen weg mogen gaan, er mogen zijn, je ruimte in mogen nemen etc. Door me hier bewust van te worden, komt mijn houding als vanzelf mee. Want ja, als je jezelf mag laten zien en als je je ruimte in durft te nemen, dan kom je sowieso op een andere manier een kamer binnen dan als je je het liefst zou willen verstoppen of als je je klein voelt.
Dus als je mij voorovergebogen ziet lopen, vraag me dan eens of alles ok met me is…
Hoe zit dit bij jou? Kost het je moeite om overeind te blijven staan? Vind jij het lastig om jezelf in al je pracht en je praal te laten zien? Neem jij de ruimte in die je groot bent? Als je hier eens naar wil komen kijken, ben je van harte welkom voor een sessie. Ik ontmoet je graag!