“MassageMomentje” aflevering 56:
Ik ben aan het oefenen met een collega. Ze maakt diepte op mijn lange rugspier en ik voel mijn hart in mijn buik kloppen. Hé, da’s gek. Dat deed het de laatste keer bij een massage ook al… waar waren we toen ook alweer mee bezig? Ik weet het niet meer en mijn gevoel neemt het weer over van mijn denken…
De plek voelt donker, vies, rottend. Alsof er een stinkende volte is. Ik adem nauwelijks meer en krijg het een beetje benauwd. Wat zou dat toch zijn?
Ze gaat er af en we praten er even over. Dan zeg ik: “Ik ben zo benieuwd wat het is, dit gevoel is nieuw voor mij. Mag ik nog een keertje kijken?” Ik grinnik een beetje. Er zijn niet veel klanten die dat aan mij vragen. Maar ik ben oprecht benieuwd.
Ze helpt me er weer heen. Nog een beetje naar boven, nog een stukje dieper. Het is een vies, rottend stinkend stukje ik. En er zit angst bij, en afgunst. Een deel van mezelf wat ik afgestoten heb, waarvan ik niet wil onderkennen dat het van mij is. Een heel hard deel. Een venijnig deel, liefdeloos en kil.
Ik probeer dingen uit. Ik kijk of ik erbij kom met mijn adem. Ik kijk of ik vanuit mijn kracht het in kan gaan. Ik kijk of ik het kan verbinden met mijn hart. Dat vroeg ten slotte ook even de aandacht…
Gaandeweg kom ik ongeveer te weten waar het mee te maken heeft. Maar helemaal precies weet ik het nog niet. Genoeg onderzoek te doen voor een volgende keer.