“MassageMomentje” aflevering 63:
We zijn in de diepte bezig en ik voel veel weerstand van binnenuit bij mijn cliente. Haar hele buik is aangespannen en maakt zich hard, alsof ik er niet in mag. Alsof ze zich schrap aan het zetten is of sterk aan het maken is.
“Kun je voelen wat je lijf nu aan het doen is?” vraag ik, een van mijn favoriete vragen.
“Jaaa… dat is aan het vechten.” Er gaan een paar vragen door me heen. Tegen wie is het aan het vechten? Is het nodig dat het aan het vechten is? Waar is het mee aan het vechten? Hoe is het voor je om aan het vechten te zijn?
Ik stel de laatste vraag en ze zegt dat het haar vermoeit.
Dan komt er zomaar een vraag bij mij op. Meestal als dat gebeurt dan is het op het moment de juiste.
“En wat is het tegenovergestelde van vechten?” In mezelf geef ik antwoord op de vraag; je overgeven, vluchten, verstoppen… maar mijn cliente zegt iets anders.
“Lief zijn…” komt er uit haar mond. Ik geef haar opdracht om dat dan eens te proberen. Lief te zijn voor zichzelf in plaats van te vechten.
Onder mijn handen voel ik meteen van alles veranderen. Het harde, verkrampte, vaste wordt zacht en ronder. Het wordt ook heel warm, alsof het helemaal in haar lichaam aan het stromen is. Het is niet een stroming die bij mij binnenkomt, of die van mij afkomt. Ze houdt het goed bij zich, alsof haar binnenste aan het gloeien is van de mildheid die ze verspreidt.
Ik zeg helemaal niets en laat haar dit gloeiende gevoel voor een tijd meemaken.
Ik val in herhaling, maar wat heb ik toch een mooi werk.