“MassageMomentje” aflevering 15:
Mijn client lacht. Ze lacht om de boosheid eronder beter te kunnen negeren. Ze lacht om de angst die eronder zit niet in de ogen te hoeven zien. Ze lacht het weg. Want lachen mag. Lachen is iets dat in onze maatschappij gehoord wordt, geaccepteerd is, toegejuicht wordt. Lachen is gezond, wordt er vaak gezegd.
Maar lachen is soms ook een schild geworden, een manier om maar niet te hoeven voelen wat er zich werkelijk voordoet van binnen. Een manier om niet te hoeven kijken, niet eerlijk tegen jezelf te hoeven zijn. Lachen is een mechanisme dat je helpt te overleven.
Dit is ook waarom leedvermaak zo grappig is. Je ziet iemand heel hard vallen op een video, en je schiet in de lach. Niet omdat het grappig is, maar omdat je eigenlijk een beetje te pijnlijk is wat je ziet.
Ik kijk mijn cliente in de ogen en vraag simpelweg waarom ze lacht. Het lichaam liegt niet. Al kan je geest je iets voorhouden, het lichaam slaat alles op en kan dus gebruikt worden om eerlijk naar jezelf te kijken. Nee, eigenlijk is het inderdaad helemaal niet grappig. Wat zit eronder?
Lach jij ook weleens terwijl het eigenlijk niet iets is om over te lachen? Lach jij bepaalde dingen ook wel eens weg? Ik hoor er graag over.