“Holistisch GedachtenWolkje” aflevering 8:
Ik heb een tijdje geleden een walnotenboompje van mijn leraar gekregen. Het boompje betekent veel voor mij, want ik voel mij verbonden met de plek en de grond waar hij vandaan komt. En ook herinnert hij mij met dankbaarheid aan al de dingen die ik daar geleerd heb (en nog steeds leer).
Nu heb ik wel een beetje gemengde gevoelens over het boompje. Het zit namelijk zo: het boompje staat tot nu toe nog steeds in een grote pot in de tuin. Niet in de volle grond, maar in een pot.
Boompjes hebben ruimte nodig om te groeien. En dus voelt het voor mij alsof ik dat boompje aan het klein houden ben. En dat klopt ook. Ik ben dat boompje bewust klein aan het houden. Als ik hem nu in de volle grond zou zetten, zou hij heel snel groeien (want dat doen walnotenbomen), en ik heb daar niet de ruimte voor in de tuin zoals hij nu is.
En dus voel ik mij toch een beetje schuldig ten opzichte van het boompje. Ik heb hem uit zijn bekende grond gehaald, en ben hem nu aan het kleinhouden. Dit voelt natuurlijk helemaal niet ok, want als ik ergens voor sta in mijn werk, dan is dat wel dat je je ruimte mag innemen, dat ik groei ondersteun en stimuleer, en dat je je op je ware grootte mag laten zien.
Dus ja. Soms kijk ik naar mijn boompje en dan ben ik blij dat hij het goed doet bij mij. En word ik toch ook wel een beetje verdrietig, omdat hij niet goed tot zijn recht mag komen in een pot. Ik heb er al over nagedacht om het te guerrilla-planten in het park bij mij aan de andere kant van de straat, of om hem toch maar in de tuin te planten en dan misschien wel ruzie te krijgen met mijn buren omdat ze geen zon meer krijgen. Of om gewoon te gaan verhuizen naar een plek waar hij wel een eigen plekje in de tuin kan krijgen…
Ik weet het niet. En dus onderneem ik eerst nog geen actie. Want soms is het ook goed om niet meteen iets te gaan doen, maar eerst helderheid te krijgen (hoe gaat die quote ook alweer? “Als je troebel water maar lang genoeg met rust laat, dan wordt het vanzelf helder”.)
Een van mijn favoriete ‘wijsheden’ is dat er een juiste tijd is voor alles. En dus ook voor dit boompje om uit te groeien tot de boom die hij is. Misschien is dat nu inderdaad gewoon nog te vroeg. De Natuur heeft geduld en kan zeker wachten tot er betere omstandigheden zijn voor dit boompje om zijn rol te vervullen in het geheel. Want wat mij wel duidelijk is: Dit boompje is niet zomaar bij mij. Dit boompje heeft mij iets te leren. En misschien doet het dat nu eigenlijk al wel.