Om mij heen wordt de lucht in de kerk gevuld met de stemmen van de zusters die hun dagelijkse psalmen zingen. Het is voor mij niet de eerste keer dat ik een weekend in het klooster bij de zusters in Megen ben, en met 5 diensten per dag is er genoeg tijd om mee te maken en te ‘spelen’ met het moment waarop ze zingen. Soms denk ik na over de woorden, soms zing ik mee, soms frons ik omdat ik meen dat de woorden niet passen bij hoe ik over de wereld denk (maar ja, ervaring leert dat ik dan de woorden nog niet op een dieper niveau begrepen heb), en vaak sluit ik even mijn ogen om puur het geluid mee te maken van het gezang.
De psalmen zijn altijd op dezelfde manier opgebouwd. Eerst is er een voorzang, met een melodielijn, en daarna is er een soort vraag-en-antwoord spel waarbij het ene koor eerst zingt en het andere koor daarna. Daartussen is een pauze, waarin het geluid even wegsterft. Interessant genoeg voel je aan wanneer het tijd is om het antwoord in te zetten. En interessant genoeg gaat dit ook altijd goed.
Deze pauze tussen de ‘vraag’ en het ‘antwoord’ is voor mij het mooiste van het hele weekend. Als iemand even een kuchje doet of er een ander geluid is in deze korte stilte, vind ik dat stiekem toch altijd jammer. Want in deze stilte ligt juist zo veel besloten. Het is alsof alle hoop, rust, sereniteit en acceptatie van de wereld in die paar seconden voelbaar is.
Voor mij is het een mooi voorbeeld van hoe juist de rusten in de muziek kunnen spreken. Stilte kan zoveel zeggen, als je er met je gevoel naar luistert.
En onvermijdelijk komt hier natuurlijk de vergelijking met massage naar voren. Ook in de massage maak ik gebruik van de rust. Na strijkingen in de ontspanningsfase, waarbij ik de intensiteit wat opbouw (crescendo!), laat ik even los, zodat er door de ontvanger doorvoeld kan worden. Na het toepassen van vuur, en na het toepassen van diepte laat ik ook los. De rust die daarna volgt is net zo voelbaar en even belangrijk als in de muziek. In die rust kan doorwerkt worden wat er gebeurd is en zo wordt het zelfhelende vermogen van het lichaam op gang gebracht. Soms is het juist op dat punt dat er iets geroerd wordt bij de ontvanger. Hierin, in die rust, aanwezig blijven, blijven voelen wat er is, en aanvoelen wanneer het weer tijd is om verder te gaan, voelt voor mij precies hetzelfde aan als een rust in de muziek.
Dus ja, voor beide dingen geldt: het is de stilte tussen de noten die het luidst spreekt!
Wil je wel eens ondervinden hoe dit is? Maak een afspraak, ik ontmoet je graag.
Wil je ook wel eens een weekje in een klooster doorbrengen en de stilte daar meemaken? Kijk eens op: https://www.clarissenmegen.nl/gasten/
Deze zusters ken ik persoonlijk en het is een heel bijzondere plek! Ik raad het je van harte aan. Ook maken ze heerlijke kruidenthee, hebben ze een fijne tuin om in te zitten en geven ze onder andere vegetarische kookworkshops: https://www.devegetarischezuster.nl/kookworkshops/