‘MeditatieMomentje’ aflevering 1:
Ik zit op mijn meditatiekussen met mijn ogen dicht, in de groep waar ik op elke dinsdagavond mediteer, en probeer de eerste meditatie van de avond te volgen. De nadruk zit hem, zoals gewoonlijk, op het woord probeer, want gedachten schieten als pijlen zonder doel door mijn hoofd heen. Gelukkig is dit niet meer frustrerend. Mijn meditatie beoefening is precies dat, een oefening. Het hoeft niet te lukken, het is wat het is.
“Kijk maar eens naar wat je op dit moment voelt, en blijf daar bij. Je hoeft er niets mee te doen, je hoeft het niet op te lossen.” De woorden zijn als een focuspunt en ik grijp de opdracht vast om me wat minder als een ongeleid projectiel te voelen. Wat voel ik op dit moment? Nog meer gedachten springen er naar voren. Ik blijf doorvoelen. Wat voel ik op dit moment? Wat is er? Wat speelt er van binnen?
Ik merk op wat de gedachten voor effect op me hebben. Het zijn bekende patronen die als trouwe metgezellen die ik niet perse heel aardig vind maar die ik wel heel goed ken, mij proberen weg te lokken. Ik ga terug naar wat ik voel. Wat doet dit met me? Even verwar ik voelen met denken, en denk ik dat het angst is. Maar nee, dat klopt niet helemaal. Dan komt er een vlaag van inzicht en zie ik wat ik aan het doen ben: denken over voelen.
Door me dit bewust te maken lukt het me echt te gaan voelen. Mijn lichaam is wijzer dan ikzelf. Ik voel dat mijn adem hoog zit. Ik voel dat ik het strak heb zitten om mijn hart, om mijn borstbeen. Ik leg er mijn aandacht neer en kijk ernaar, blijf erbij.
Even neemt mijn hoofd het weer over en gaat het nadenken. Wat zou dat betekenen? Waar heeft het mee te maken? Mijn hart voelt dicht. Ik word nieuwsgierig. Wat is dit toch? Als ik hier holistisch naar kijk, wat kan ik dan achterhalen? Ik voel dat er energie vast komt te zitten… tsja, wat zou dat zijn? Misschien kom ik er ooit wel achter. Dan zie ik weer dat ik erover aan het nadenken ben (goh, zien jullie ook een patroon?) en ga ik weer voelen. Ik voel grote druk op mijn borstbeen. Het is een onbekend gevoel, en niet erg aangenaam.
Verzachten. Dat wil ik. Ik wil dat het zachter word. Ik probeer dit te doen, maar het lukt me niet. Ook tijdens de loopmeditatie, waarbij ik met mijn handen de zachtheid probeer te laten doordringen, lukt het me niet. Gedachten over gedane sessies bij mijn lerares komen naar voren. Het voelt alsof ik in een keurslijf zit. Is dat wat het is? Het gesprek van hiervoor komt bij me op. Een analyse laat ik erop los, en ik kom erachter dat ik me in een oud patroon begeef. Dan ga ik weer voelen, maar ja, ik ben nog steeds hard en er is nog steeds druk op mijn borst. Verzachten. Hoe deed ik dat ook alweer? Ik heb er de laatste tijd veel over gelezen. ‘Find the soft spot before hardening.’ En ik heb zelfs een paar keer mogen ervaren hoe het is om niet meer te verharden. Maar ja, hoe deed ik dat ook alweer?
Dan herinner ik me het gevoel wanneer ik niet hard was. Wanneer ik zacht was en open. Ik voel me niet zo, maar het is het proberen waard. Intussen zijn we weer gaan zitten en neem ik me voor in de laatste meditatie alleen maar liefde te ervaren en uit te zenden.
Ik zit stil. En ga in liefde zitten. Ja, anders kan ik het niet omschrijven. Eerst neem ik mezelf als object. En hoewel dat echt niet de makkelijkste oefening is, lukt het me om met liefde naar mezelf te kijken. Naar het afgelopen uur, naar mijn ervaring, naar mijn worsteling om stilte te ervaren, naar mijn gedachten en naar mijn mens-zijn. En dan, als sneeuw voor de zon, verdwijnt het strakke gevoel rond mijn hart en kan ik me weer openen.
Ik verplaats mijn focus naar de mensen om me heen. Een voor een straal ik liefde hun kant op. Een grote glimlach komt er op mijn gezicht. Wat is het antwoord soms toch simpel. Ik voel warmte en een enorme verbondenheid. Wat fijn om me weer zacht te kunnen voelen.
“Love is the answer to everything.” Ik denk dat ik hem begin te snappen.
Vanuit mijn massagepraktijk ben ik het gewend om me af te vragen wat bepaalde gewaarwordingen in mijn lijf te zeggen hebben. Maar soms is voelen – echt voelen – ontzettend moeilijk. Je hoofd is zo bezig dat je meer denkt te voelen dan je daadwerkelijk voelt.
Gelukkig kan je voelen ook leren. En gemasseerd worden leent zich hier erg goed voor.
Benieuwd? Maak een afspraak! Ik ontmoet je graag.