“MassageMomentje” aflevering 71:
We zijn bij het laatste stuk van de massage aangekomen, waarin ik wat aandacht besteed aan de benen van mijn client. Ik besluit het deze keer met wat zachtheid in te gaan zodat hij in die rust kan laten doorwerken wat er gebeurd is.
Ik masseer de benen eerst in en daar waar mijn handen wat blijven plakken leg ik mijn linkerhand onder het scheenbeen neer en mijn rechterhand op de kuit. Dan trek ik mijzelf als het ware terug en laat ik zijn wat er is. Ik merk dat mijn klant erbij aanwezig is en laat gebeuren wat er gebeurt. Ik check even of ik zelf niets aangespannen heb in mijn lichaam; billen, benen, buik, handen, en trek maak mijn handen nog wat zachter. De gedachten die in mijn hoofd opkomen laat ik komen en ook weer gaan. Zo sta ik daar een paar minuten. Wanneer het voelt alsof het klaar is, laat ik zachtjes los en loop even de kamer uit.
Na afloop zegt mijn klant: “Dat laatste wat je deed hè? Dat was heel apart!”
Ik glimlach. “Ja? Hoe heb je het ervaren?”
“Nou het was alsof… Ik voelde mijn been niet meer. Het was net alsof mijn been er niet meer was. Zo voelde het.”
Mijn glimlach wordt breder want ik herken zijn beschrijving. Zo voelde ik me ook toen ik een shiatsu behandeling van mijn collega Patrick mocht ontvangen. Hij had zijn handen onder mijn rug en op mijn buik, met mijn buik ertussen. Het was alsof ik mijn lichaam niet meer voelde. Voor mij voelde het alsof ik even één was met alles wat er is. Fijn dat ik dat ook mijn klant heb mogen laten ervaren. En gelukkig is zijn been er nog wel :).