“MassageMomentje” aflevering 28:
Eindelijk! Eindelijk na een paar sessies is het gelukt! Wat precies, dat kan ik niet zo goed omschrijven, maar ik voel aan elke cel in mijn lijf dat er een doorbraak is geweest. Ik lig op de tafel van mijn lerares en we zijn aangekomen bij het laatste deel van de massage waar ze alles weer met elkaar integreert.
Ik grinnik. “Weet je wat mijn lieve innerlijke criticus nu zegt?” vraag ik haar retorisch. “Hij zegt: ‘Hèhè, nu komen we ergens!'” Ik leg haar voor de zekerheid nog even uit dat dit deel van mij niet meer mijn vijand is, maar dat hij dit zegt met een grote smile op zijn gezicht. Ze moet lachen.“Die innerlijke criticus van jou die ondertitelt alles wel mooi zeg!” zegt ze. En ik weet dat ze het mooi vindt om te zien.
Ja. Nu komen we ergens. De afgelopen paar keren ging ik er vandaan met een onvoldaan gevoel, alsof ik tekort had geschoten, of niet goed ‘mijn best’ had gedaan. Ik weet ergens wel dat ik het beste op het proces kan vertrouwen en ik heb alle vertrouwen in mijn lerares, maar als het om jezelf gaat is dit echt veel makkelijker gezegd dan gedaan. Ik voelde al een hele tijd een donkere onderstroom van weerstand die vaak aanwezig was. Maar vandaag was anders. We kwamen ergens.
“Ik merkte het ook,” merkt ze op. “dit was de eerste keer dat je lichaam niet een pantser opzette, ik kon er echt in zakken. De vorige keren was het alsof je het moest dragen, dat was deze keer anders.”
Ik knikte. Zo was het precies. En van binnen gaat het stromen. Nu komen we ergens!