“Holistisch Gedachtenwolkje” aflevering 4:
Ik zit samen met een collega aan de grote tafel bij Merlijn. We hebben het over het werk en dat de dingen goed gaan. Ik vertel dat ik het fijn vind dat mijn workshops goed lopen en dat mensen geïnteresseerd lijken te zijn; ik draai volle groepen. Dit is ook wel eens anders geweest; in de opstartfase waren er niet altijd genoeg deelnemers en moest ik ook wel eens een workshop afzeggen.
Mijn collega glimlacht naar me. Ik weet dat ze me graag helpt, dat ze met me meeviert en dat ze het beste met mee voorheeft. Dan zegt ze: “En nu vasthouden hè?”
In mijn lijf voel ik iets opkomen wat me verbaast. Ik ben het niet eens met haar zinnetje, merk ik. Ik hoef dit niet perse vast te houden, nee. Als het aanhoudt, is dat natuurlijk prettig, maar het VASThouden, dat vind ik niet nodig… even frons ik mijn wenkbrauwen want ik vraag me af waarom ik er zo over denk. Het is toch heel menselijk om iets wat goed gaat te willen vasthouden? Ik kan het me ook nog herinneren, dat ik dit zo voelde. Hoe komt het dat het nu anders is? Wanneer is dat veranderd?
Dit is hoe ik het nu zie. Cycliciteit. Het is een van de grondwetten van de natuur. En het kost heel veel energie (is eigenlijk onmogelijk) om daar tegenin te gaan. Vroeger deed ik dat wel. Ik ging trekken aan dingen, pompte energie in dingen omdat ik wilde dat ze zouden werken. Nu doe ik dat eigenlijk heel weinig. En het grappige is dat de dingen beter lopen.
Hoe dit kan? Tsja… Door heel goed te letten op wat de bedoeling is op welk moment, hoef je niet meer krampachtig vast te houden aan iets wat niet klopt. Zo voelt het voor mij althans. Dit betekent voor mij niet dat je niets hoeft te doen. Maar je moet er wel op letten dat je het juiste doet op het juiste tijdstip. Passiviteit en activiteit wisselen elkaar altijd af. Als je in de activiteit gaat zitten terwijl er een moment van passiviteit nodig is, loop je leeg. Als je in de passiviteit gaat zitten terwijl er actie nodig is, kom je nergens. Het onderscheid leren maken tussen de twee bedoelingen is een kunst van het leven.
Als mijn energie op een gegeven moment niet meer de kant van de workshops op stroomt en ik probeer er toch uit alle macht nog iets van te maken, dan is het alsof ik probeer af te dwingen dat het zomer wordt als de herfst net geweest is en de natuur zich opmaakt voor de winter – dat werkt niet. De winter tegenhouden… hoe zou dat moeten?
En in de winter is het natuurlijk niet zo dat je niets doet. Je rust uit, of je bereid je voor op de lente.
Alles heeft voor mij zo zijn eigen plek in de tijd. Het is een dagelijkse oefening om me dit bewust te zijn en de flow te volgen. Maar hoe meer ik oefen, hoe makkelijker het gaat. En in mijn dagelijkse leven merk ik ook het verschil; ik heb minder perioden waarin ik me niet lekker in mijn vel voel, ‘ik heb geen zin’ komt bijna nooit meer voor. En ‘zou moeten’ komt eigenlijk nauwelijks meer in mijn woordenboek voor. Hierdoor voel ik mij vrijer, en gelukkiger.
Nu zeg ik natuurlijk niet dat dit voor altijd aanhoudt, want alles is cyclisch. Maar ja, ‘nu vasthouden’, daar geloof ik nou eenmaal niet meer in. 🙂